Toen ik een jaar of 17 was verwachtten mijn ouders dat mijn eerste prioriteit bij studeren en carrière zou liggen. Helaas voor hen vonden vrijwel alle leeftijdgenoten en ik andere zaken nog véél belangrijker.
Door Kees Huls
Imago
Om indruk te maken moest je er in die tijd zo woest mogelijk uit zien. Nog belangrijker trouwens: je moest een Puch of Tomos brommer hebben, de meisjes een Mobylette. Aangezien bijna iedereen wel aan deze voorwaarden voldeed moest je je op andere manieren onderscheiden.
Snorretje
Een klasgenoot van mij, ook Kees geheten (Wij hadden 4 Keezen in een klas van 12) en ik besloten om iedereen die wij leuk vonden de adem te benemen door een snor te laten groeien. Nu is het probleem dat op die leeftijd nog geen sprake is van imposante beharing, alleen maar enkele zuinige vlasstengeltjes. Andere Kees loste dit op door een wenkbrauwenpotlood van zijn zustje te lenen en hij zat de hele dag aan dat potlood te likken om een beetje kleur aan te brengen. Ik dacht slimmer te zijn: Ik wilde haarverf! Blijft langer zitten.
Kapster
Het toeval wilde dat mijn zusje bevriend was met een meisje dat een kappersopleiding volgde en ik vroeg haar of zij mijn moustache aan wilde pakken. “Natuurlijk, kom morgen maar om vier uur naar ons huis, dan neem ik je wel even onderhanden” was haar antwoord. Zij woonde een paar huizen van ons voldaan in een gezin met nog 2 oudere zusjes. In de buurt werd veel geroddeld over hen omdat de oudste dochter verloofd was en die ‘kerel van haar’ bijna dag en nacht daar was. Een soort Godom & Samora dus. Maar wel logisch natuurlijk, want ze waren niet katholiek of protestant.
De beurt
Op de afgesproken tijd ging ik naar haar toe en volgde haar naar haar kamer. Mijn snor werd zo perfect geschilderd dat, wanneer Wilders toen in de politiek had gezeten, ik onmiddellijk het land uitgezet zou zijn. We genoten samen van het resultaat en kwamen daardoor om onduidelijke redenen in haar bed terecht. Tja, je bent allebei jong en……
We waren enthousiast bezig met onze hobby toen plotseling de deur open ging en de moeder om de hoek keek. Ze deed de deur echter gelijk weer dicht. Ik dacht, zie je wel: in Sodom & Gomora is dit geen probleem. Het voorval had wel enig lichamelijk effect maar dat herstelde zich razendsnel en we gingen vrolijk verder. Mijn ouders hadden mij immers altijd geleerd dat wanneer je aan iets begon, je het ook af moest afmaken. Opeens vloog de deur weer open en kwam de moeder binnen met een koekenpan in de hand. Ze sloeg mij daar een paar keer mee veur de konte, zoals ze hier zouden zeggen, ondertussen roepend “Eraf, eraf, eraf.” Ik moest mijn ouders dus teleurstellen en kon de klus niet meer afmaken. Toch niet zo’n vrijgevochten familie daar.
Deze gebeurtenis heeft zo’n ingrijpende indruk op mij gemaakt, dat ik nooit een goede kok geworden ben, hoewel ik graag lekker eet. Op andere leuke activiteiten heeft het gelukkig geen enkele invloed gehad!
