Op Damast in Salland schrijven Sallanders van allerlei komaf hoe ze tegen bepaalde zaken aankijken. Maar hoe kijkt Salland tegen Salland aan? Wat is volgens jou typisch Sallands? Columnist Hasan Kaddour uit Olst komt van Syrische platteland en ziet veel overeenkomsten. Voor meer artikelen over dit onderwerp klik hier.
Door Hasan Kaddour
Hasan begint dit verhaal met een anekdote:
Een man van het platteland die wel van een glaasje hield ging naar de stad en vermaakte zich in cafés en bars. Hij dronk gezellig mee met de andere gasten. Toen hij terug in zijn dorp kwam vroegen de mensen hoe het in de stad was: hartstikke gezellig. Iedereen drinkt daar gezellig alcohol.
Een man van het platteland die behoorlijk gelovig was ging naar de stad en bezocht kerken en moskeeën. Daar bad hij en sprak met andere mensen die ook gelovig waren. Toen hij terug in zijn dorp kwam vroegen de mensen hoe het in de stad was: heel vroom en toegewijd, iedereen is er gelovig. En niemand drinkt alcohol.
Wat ik met dit voorbeeld wil zeggen: iedereen doet zijn eigen indrukken op, vanuit zijn eigen gezichtspunt. Ik gebruik dit voorbeeld om aan te geven waarom ik niet kan zeggen hoe Nederlanders zijn of hoe Syriërs zijn. Je kunt niet zeggen of ze aardig of slecht zijn.
Maar toch krijg ik die vraag iedere keer: zijn de Nederlanders aardig tegen je? Zelfs kinderen vragen dat geregeld. Ik kan dus niks over ‘de Nederlander’ zeggen, maar ik kan wel zeggen dat ik sinds mijn komst hier alleen maar geode mensen heb ontmoet. Sommige Syrische kennissen van mij hebben te maken gehad met racisme, maar dat lijkt slechts een uitzondering.
Mijn ervaring: Nederland heeft het stereotype van een koud noordelijk land met mensen met koude emoties. Nou, voor zo ver ik ervaren heb, klopt daar niets van. Ik kom Nederlanders tegen met een warme inborst, die het sociale leven heel belangrijk vinden en die het fijn vinden goede daden te doen! Zelfs als ik toevallige mensen ontmoet maak ik dat mee. Als ik in een stad op zoek ben naar een gebouw of bijvoorbeeld een marktplaats, lopen mensen gewoon met me mee naar waar ik wezen moet.
Ik maak dat in kledingzaken ook mee. Loop ik naar binnen, komt er gelijk een verkoopster op me af om me te helpen. Ze wijst niet alleen de weg, helpt me ook moet kiezen van de juiste maat en geeft zelfs advies wat ze mooi vindt en wat niet. Gelukkig maar, want ik kies nogal eens het verkeerde En intussen hebben we leuke gesprekken over bijvoorbeeld Syrië. Eigenlijk ga ik een winkel altijd in om snel even iets te kopen, maar vaak ben ik dan zo een half uur verder. Soms mis ik dan zelfs de trein.
Sympathie genoeg in Nederland. Dat is de eerste stap. Maar de wereld is niet gebouwd op alleen maar aardig gevonden worden. De volgende stap is acceptatie en respect. En daarna natuurlijk integratie.
Van mijn kant is dat moeilijk. Als mensen me vragen waar ik vandaan kom, en ik zeg dat ik uit Syrië kom, dan voel ik een steen in mijn hart. Het voelt als een wees die zegt dat zijn vader er niet is. In die situatie krijg ik van jullie een goed gevoel terug, liefde. een plekje waar ik uit de voeten kan als thuisloze, waar ik kan zeggen wat ik wil, waar ik kan doen wat ik wil, waar in vrijheid kan ademen.
Intussen vrees ik de politiek en de media. Ik kom uit een land waar dat fout ging. Het was een staat van angst en de burger werd een slaaf van die angst. Dat je een toekomst hebt die niet die van je zelf is… Het is voor politici en voor de media zo makkelijk is zwart-wit te denken. Dat moet je als volk niet laten gebeuren.
nederlandsers rijk en gierig hasan is op zoektocht
(8 mai 2018)
“Als je te midden van een volk leeft, zie je soms de misvattingen. Vrienden uit Syrië, Tunesië, Algerije, Spanje of de USA, ze herhalen in hun gesprek met mij vaak diezelfde overtuiging: dat Nederlanders rijk zijn. En gierig. Een familielid bezocht me onlangs met zijn Hongaarse vrouw. Hij is daar dokter, woont er al 30 jaar, het is hun eerste bezoek aan Nederland.
Ik vergezelde hen op een rondleiding door de straten van Deventer en merkte dat ze verbaasd waren over de automerken die geparkeerd stonden, meest oude modellen, niet luxueus.
Ze vroegen: “We hadden verwacht dat Nederlanders rijk waren?”
Ik: “Och, ik denk dat ze vandaag hun Mercedes en Cadillac in de garage hebben geparkeerd!”
Nee. Het stereotype van rijk is niet van toepassing in Nederland. De meerderheid werkt de hele dag om een auto of een vakantie in de zomer te kunnen betalen. Rijk niet, maar we kunnen wel stellen dat Nederland als lánd rijk is en een sterke wereldeconomie heeft.
En gierig? Ook niet, dat is niet wat ik zag. Integendeel, ik was zelfs verrast door de persoonlijke vrijgevigheid van Nederlandse vrienden. Ik zou het daarom ook anders formuleren: In plaats van gierig, zijn Nederlanders ‘niet verspillend’, jullie geven je geld niet zo maar uit aan dingen die niet zo nodig zijn. Jullie verspillen bijvoorbeeld geen water in huis, en zijn zuinig met elektriciteit. Jullie zoeken naar de laagste prijs, maar dan ben je nog niet gierig!
Ik leerde van Nederlandse vrienden dat ‘gratis’ een heel belangrijk woord is voor jullie. Maar ik weet uit ervaring dat dat overal op de wereld wel geldt. Persoonlijk houd ik erg veel van dit woord.
Ik ga rustig verder met meedoen in jullie cultuur. De volgende stap is de ontdekkingsreis naar waarom jullie de hoofdmaaltijd iedere dag precies om zes uur ’s avonds nemen. Daar kan ik nog niet achter komen
